ദത്തുപുത്രന്‍ (കവിത)

  

 ഇന്നെന്നാത്മ ശിഖരത്തിലേതോ

ചിത്തിരപ്പൈതല്‍ ചിറകടിച്ചു !

കാതോര്‍ത്തു ഞാനതിന്‍ കൂജനപ്പാട്ടുക-

ളേറ്റുപാടാന്‍ മനം തുടിച്ചു.

ചന്തമിയന്നൊരക്കൊച്ചു പറവയെന്‍

സ്വന്തമെന്നാര്‍ത്ത നല്‍ ദിനങ്ങള്‍  

ചിന്തയില്‍ തുടിതാളമുണര്‍ത്തിയെന്‍

കണ്ണുകളീറനാം  മുത്തു ചാര്‍ത്തി .

പൈദാഹമേറ്റൊരാ വേനല്‍ക്കുരുന്നിന്‍റെ

പൂമെയ്യില്‍ വാത്സല്യത്തേന്‍ പുരട്ടി ;

കുപ്പത്തെരുവില്‍ നിന്നുമെടുത്തെന്‍റെ

കല്പനാമന്ദിരം തന്നിലാക്കി.

ഇഷ്ടഭോജ്യങ്ങളാവതും നല്‍കിയെന്‍  

നെഞ്ചിലെച്ചൂടും കൊടുത്തുറക്കി.

പക്ഷം മുളച്ചതും പാഠ൦  പഠിച്ചതും  

കണ്ടു ഞാന്‍ നിര്‍വൃതിപൂണ്ടിരുന്നു .

നിര്‍നിദ്രമേതോ യാമത്തിലാക്കിളി-
 പ്പേച്ചുകള്‍ കേട്ടു നടുങ്ങി ഞാന്‍!

'ഈ പ്പട്ടു മെത്തയുമിഷ്ടഭോജ്യാദിയും

കൂട്ടിലെ വാഴ്വിന്‍ പ്രതിഫലമോ ?

വാനില്‍ പറക്കുമെന്‍ തോഴരെക്കണ്ടിട്ട്

ഞാനെത്ര വീര്‍പ്പിട്ടു കേണുവെന്നോ ?

സ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങളെല്ലാമിവിടെയെന്നോതിയെന്‍ 

സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം വിലക്കിയില്ലേ ?

പുന്നാരം കേട്ടു തടവറപ്പക്ഷി ഞാ -

നെങ്ങനെ പുഞ്ചിരി തൂകിടേണ്ടൂ ?

സ്വച്ഛമായ് പറക്കണം വാനിലെനിക്കെന്‍ 

തോഴരാം ചിത്തിരക്കൂട്ടരൊപ്പം.'

പക്ഷം വിരിച്ചവന്‍മാനത്തുയരവെ

യക്ഷികള്‍ കൂപ്പി ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കയായ്:

  'ഒരുനാളുമക്കൊച്ചുകണ്‍കളില്‍ കന്മഷം  

പുരളാതിരിക്കാന്‍ വരം തരിക .'