അന്നൊരുയീസ്റ്റര്‍ ദിനത്തിലല്ലോ
യെന്മണിക്കുട്ടന്‍ പിറന്നു മന്നില്‍.
ഈസ്റ്റര്‍ലില്ലിതന്‍ പൂവിരിച്ചന്ന്‍
ഉല്ലാസമോടെ ഞാന്‍ തീര്‍ത്തു തൊട്ടില്‍.
ചെന്താരുതോല്‍ക്കുന്ന ഭംഗിയോടെ
യെന്മകന്‍ കൈകാല്‍ കുടഞ്ഞ നേരം
കണ്മണിക്കുഞ്ഞിനു മോദമേകാ -
നുണ്മയാം ദുഗ്ദ്ധം ചുരന്നു മാറില്‍.
അമ്മതന്‍ നിഷ്കാമസ്നേഹമല്ലോ
ദുഗ്ദ്ധമായ് നെഞ്ചില്‍ നിറഞ്ഞിടുന്നു.
പൊന്മകനുണ്ടു വളര്‍ന്നിടേണം
നന്മകള്‍കൊണ്ടു നിറഞ്ഞിടേണം.
വിദ്യയും വിത്തവും സ്വന്തമാക്കി
വേദിയില്‍ മുന്‍പനായ് നിന്നീടണം .
ആരുമേയേല്‍ക്കുന്ന കീര്‍ത്തിമാനായ്
ആയവനെന്നും വിരാജിക്കണം .
ഈവിധമമ്മതന്‍ സ്വപ്നങ്ങളോ
ആകാശഗോപുരം മുട്ടിനില്‍ക്കെ
വെള്ളിടിവെട്ടിയകം തകര്‍ന്നു
കണ്ണുനീര്‍മാരിയില്‍ മുങ്ങിയെന്നോ !
തെല്ലിട മാത്രം വിളങ്ങിനിന്ന
നിന്നുടെ ജീവിതസ്വപ്നങ്ങളില്‍
ഉന്മാദം പൂത്തതറിഞ്ഞില്ല ഞാന്‍
ഉണ്മകള്‍ തേടി നീ പോകുംവരെ .
എന്തോരപരാധമെന്‍റെ കുഞ്ഞേ
നിന്നോടുചെയ്തതീ ദുഷ്ടലോകം
ആയതിനൊക്കെയും മാപ്പിരക്കാം
നീയൊരു ദര്‍ശനമേകുമെങ്കില്‍.
ആവില്ലസാധ്യമെന്‍ മോഹമെന്നാ -
ലേവര്‍ക്കും നല്ലതേ ചോദിപ്പു ഞാന്‍:
കന്മദം കൊണ്ടൊരു ബോംബു തീര്‍ത്തീ
യുന്മാദഭൂമിയില്‍ വര്‍ഷിക്ക നീ
2006
No comments:
Post a Comment